خارهای استخوانی چیست و چه درمانی دارد؟

خار استخوان چیست؟

خار استخوان زمانی ظاهر می شود که بدن تلاش می کند مفاصل یا تاندون هایی که ناپایدار هستند را با افزودن بافت استخوانی برای تثبیت حرکات ثابت کند.

در ستون فقرات، خارهای استخوانی در امتداد لبه مفاصل ستون فقرات رشد می کنند که اغلب در نتیجه آسیب مفاصل ناشی از آرتریت است. با فرسوده شدن غضروفی که انتهای استخوان‌ها را تحت فشار قرار می‌دهد، بدن رشد استخوانی را در ناحیه آسیب دیده ایجاد می‌کند.

این رشد می تواند در هر نقطه از ستون فقرات رخ دهد و اکثر افرادی که آنها را دارند هیچ علامتی را تجربه نمی کنند. با این حال، خارهای استخوانی ستون فقرات زمانی می توانند مشکل ساز شوند که به اندازه کافی بزرگ شوند تا به اعصاب اطراف فشار وارد کنند.

علیرغم نام دردناک آنها، خارهای استخوانی اغلب هیچ علامتی ندارند. آنها در واقع برآمدگی های صافی هستند که از استخوان ها بیرون می آیند، اغلب جایی که دو استخوان در یک مفصل به هم می رسند. تشکیل خارهای استخوانی که استئوفیتوز نامیده می شود، پس از 60 سالگی بسیار شایع تر است. اما افراد جوان تر نیز می توانند به خار استخوانی مبتلا شوند.

اگر استئوآرتریت دارید که یک عامل خطر برای خار استخوانی است، باید بدانید چه علائمی را باید جستجو کنید و چه زمانی ممکن است درمان لازم باشد

در این محتواعلل خار استخوان و نحوه درمان خار استخوان را توضیح می دهیم.

علل وجود خار استخوان

تا کنون شایع ترین علت خار استخوان آرتروز است. این نوع آرتریت ناشی از ساییدگی و پارگی طولانی مدت مفاصل است. استئوآرتریت در بزرگسالان مسن تر ایجاد می شود، اما اگر مفصل در اثر آسیب ورزشی، تصادف یا دلایل دیگر آسیب دیده باشد، می تواند زودتر شروع شود.

در مفصل مبتلا به آرتریت، غضروف انتهای استخوان‌های شما فرسوده می‌شود. غضروف بافت انعطاف پذیری است که استخوان های یک مفصل را به هم متصل می کند. به عنوان بخشی از تلاش بدن برای ترمیم غضروف آسیب دیده، مواد استخوانی جدید به شکل خارهای استخوانی ظاهر می شود.

در ستون فقرات، یک دیسک نرم و فنری هر مهره را بالشتک می کند. همانطور که دیسک ها با گذشت زمان فرسوده و نازک تر می شوند، ستون فقرات مستعد تشکیل خار استخوانی می شود

عوامل خطرزا برای خار استخوانی

عوامل خطر رایج برای خار استخوان شامل موارد زیر است:

• وضعیت بدنی ضعیف
• آرتروز
• نقرس
• ضربه
• وراثت
• سالخورده
• دیابت

اگر قبلاً خار استخوانی داشتید، می‌توانید با کشش و گرم کردن بدن قبل از انجام فعالیت‌های شدید بدنی، حفظ وزن مناسب، اجتناب از فعالیت‌های سنگین که بیش از حد از کمر استفاده می‌کند و پوشیدن کفش‌های راحت، خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهید.

در بزرگسالان بالای 60 سال، خار استخوان شایع است، زیرا در افراد مسن ساییدگی و پارگی بیشتری در مفاصل انباشته شده اند. با این حال، همه خارهای استخوانی نیاز به درمان ندارند.

اگر به طور مداوم از پایین به صفحه نمایش نگاه کنند، جوانان در معرض خطر بیشتری برای ایجاد خار استخوان در گردن هستند. نگاه کردن به پایین باعث افزایش فشار روی گردن می شود که خطر آسیب دیدگی مفصل را افزایش می دهد. برای رفع این مشکل، صفحه نمایش خود را در سطح چشم نگه دارید.

علائم خار استخوانی

خارهای استخوانی می توانند با فشردن عصب مجاور علائم ایجاد کنند. علائم فشرده سازی خفیف تا متوسط ​​شامل درد شدید، بی حسی و گزگز در دست ها یا پاها است.

بیشتر اوقات، خارهای استخوانی کوچک هستند و هیچ علامت دردناکی ایجاد نمی کنند. اگر در اطراف مفاصل انگشتان ایجاد شوند، ممکن است متوجه آنها شوید، زیرا ممکن است انگشتانتان کمی گره دار به نظر برسند.  فقط حدود 40 درصد از افراد 60 ساله و بالاتر، علائم خار استخوان را به اندازه ای دردناک تجربه می‌کنند که نیاز به مراقبت پزشکی دارند.

هنگامی که خارهای استخوانی که به آنها استئوفیت نیز می‌گویند در زانو شکل می‌گیرد، ممکن است صاف کردن پا دردناک باشد. خارهای استخوانی نیز می‌توانند در شانه ایجاد شوند و روتاتور کاف را تحریک کرده و باعث درد و تورم در آن‌جا شوند. در لگن، خارهای استخوانی نیز می توانند دردناک باشند و حرکت را محدود کنند.

یکی از رایج ترین محل های رشد خار استخوان ستون فقرات است. اگر خار در قسمت داخلی مهره ایجاد شود، می تواند به طناب نخاعی یا ریشه های عصبی آن فشار بیاورد که می تواند نه تنها باعث درد، بلکه بی حسی در کمر، بازوها و پاها شود.

اگر درد یا سفتی در مفصل دارید که طی یک یا دو روز بهبود نمی‌یابد، به پزشک مراجعه کنید زیرا می تواند خار استخوان یا هر عارضه پزشکی دیگر باشد و  تشخیص و درمان زود هنگام خار استخوانی می تواند آسیب ناشی از آن را محدود کند. اگر متوجه درد و تورم در مفصل شدید که با یخ و استراحت فروکش نمی کند، با پزشک خود در مورد احتمال استئوفیتوز صحبت کنید

اگر فشرده شدن شدید باشد، ممکن است متوجه ضعف عضلانی در پشت، بازوها یا پاها، انعطاف پذیری ضعیف، هماهنگی ضعیف و در موارد نادر بی اختیاری شوید.

بی اختیاری می تواند نشانه ای از سندرم دم اسبی باشد که یک اورژانس پزشکی است که می تواند منجر به آسیب دائمی به اعصاب و در نتیجه بی اختیاری مزمن و فلج شود.

تشخیص خار استخوان

اغلب، خارهای استخوان ابتدا توسط پزشک معمولی شما ارزیابی می شود که احتمالاً شما را به یک متخصص ارجاع می دهد. احتمالاً باید به روماتولوژیست یا پزشک ارتوپد مراجعه کنید. روماتولوژیست ها در مشکلات مفصلی تخصص دارند. پزشکان ارتوپد بر روی سیستم اسکلتی عضلانی تمرکز می کنند. پزشک شما مفصل را برای بررسی وجود برآمدگی حس می کند. همچنین ممکن است برای کمک به آنها برای دیدن بهتر خار استخوان درخواست عکسبرداری با اشعه ایکس کنند.

سایر آزمایش‌هایی که پزشک می‌تواند برای تشخیص خار استخوان استفاده کند عبارتند از:

• سی تی اسکن. این یک اشعه ایکس قدرتمند است که تصاویر دقیقی از داخل بدن شما ایجاد می کند.
• ام آر آی. این از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و ساختارهای داخل بدن شما استفاده می کند.
• تست های هدایت الکتریکی این تست ها سرعت ارسال سیگنال های الکتریکی توسط اعصاب را اندازه گیری می کنند. آنها می توانند آسیبی که خارهای استخوانی به اعصاب کانال نخاعی شما وارد کرده اند را نشان دهند.

درمان خارهای استخوانی

در بیشتر موارد، خارهای استخوانی نیازی به برداشتن با جراحی ندارند، مگر اینکه فشار زیادی به عصب مجاور وارد کنند یا باعث بدشکلی شدید شوند.

اگر خار استخوان تنها باعث درد خفیف شود و هر چند وقت یکبار قابل توجه باشد، پزشک ممکن است مسکن بدون نسخه را توصیه کند.

اگر فیزیوتراپی بر تقویت عضلات اطراف مفصل آسیب دیده از جمله ستون فقرات تمرکز کند، ممکن است کمک کند. همچنین می تواند کمک کند به گونه ای حرکت کنید که از فشار عصبی جلوگیری شود.

تزریقات

روش‌های تزریق ستون فقرات با کنتراست با هدایت فلوروسکوپی که منبع احتمالی درد ستون فقرات را هدف قرار می‌دهند، می‌توانند به کاهش درد و التهاب کمک کنند. علاوه بر این، بسته به اینکه آیا از بی حسی موضعی به عنوان بخشی از تزریق به ستون فقرات استفاده می شود، این روش می تواند به پزشک کمک کند تا منبع درد بیمار را شناسایی یا محدود کند.

تزریق ستون فقرات ممکن است به طور کامل درد بیمار را تسکین ندهد، اما ممکن است تسکین کافی برای پیشرفت توانبخشی ایجاد کند. بیماران باید از دریافت بیش از 3 تزریق در هر مفصل در مدت زمان کوتاه خودداری کنند. بعلاوه، اگر اولین تزریق تسکین ندهد، شواهدی وجود ندارد که تزریق بیشتر به همان ساختار نتیجه بهتری را ارائه دهد.

لیزردرمانی کم توان

لیزر درمانی کم توان از نور قرمز و نزدیک به مادون قرمز برای افزایش سرعت بهبود طبیعی بدن استفاده می کند و در تمام آسیب های عضلانی، تاندون، عصب، پوست و استخوان استفاده می‌شود تا سرعت بهبودی افزایش یابد. شواهد نشان می‌دهد که با استفاده از لیزردرمانی‌های سطح پایین برای افزایش سرعت بهبودی، تا ۷۰ درصد سریع‌تر بهبود پیدا کند. برای بیمارانی که در طول مشاوره نیاز به استفاده از لیزر درمانی سطح پایین دارند، درمان را با یک واحد لیزر درمانی بسیار قدرتمند در اتاق‌های خود انجام می‌دهیم که تنها نیاز به استفاده دو بار در هفته تا بهبودی دارد.

استفاده از لیزر و رادیوفرکوئنسی

یکی از اهداف جراحی ستون فقرات، درمان آرتریت نیست، بلکه برداشتن بافت های رشد یافته است که باعث فشار روی اعصاب ستون فقرات می شود. لیزری که در جراحی ستون فقرات استفاده می شود نمی تواند استخوان را برش دهد. خارهای استخوانی که باعث تنگی نخاع می شوند باید با مته های کوچک و یا ابزارهای برش برداشته شوند. هنگامی که لیزر در جراحی ستون فقرات استفاده می شود، برای انجام فرسایش عصب مفصل فاست در تلاش برای کاهش کمردرد ناشی از مفاصل فاست آرتروز استفاده می شود. این تکنیک شامل استفاده از انرژی لیزر برای تبخیر (از بین بردن) انتهای عصبی کوچکی است که مفاصل فاست را تامین می‌کند و اساسا مسیر سیگنال‌های درد را برای رسیدن به مغز مختل می‌کند. فرسایش عصب مفصل فاست را می توان بدون لیزر با تکنیکی به نام فرسایش عصب با فرکانس رادیویی (RFNA) نیز انجام داد.

اگر این درمان‌های غیرجراحی نتوانند درد ناشی از خار استخوان را درمان کنند، ممکن است بیمار به جراح ستون فقرات ارجاع داده شود.

اگر خار استخوان به عصب فشار می آورد یا به طور قابل توجهی دامنه حرکتی را محدود می کند، ممکن است نیاز به درمان جراحی باشد. اگر خار استخوان در ستون فقرات باشد، گاهی اوقات می‌توان نوعی «اسپیسر» را در مهره آسیب‌دیده قرار داد تا مانع از فشار دادن استئوفیت به عصب شود. خار استخوان در شانه یا زانو گاهی اوقات می‌تواند با جراحی آرتروسکوپی برداشته شود، که از ابزارهای خاصی برای رسیدن به مفصل از طریق برش‌های بسیار کوچک استفاده می‌کند