تاندونیت کلسیفیک شانه

تاندونیت کلسیفیک شانه به رسوب کلسیم در تاندون می گویند که موجب ایجاد التهاب و تحریک در بافت های فیبری (موجب اتصال ماهیچه ها به استخوان ها می شود) که تاندون نام دارند، می‌شود.

این عارضه در هر قسمت از بدن ممکن است رخ دهد اما اکثر مواقع در نواحی شانه، زانو، آرنج و مچ دست و پا اتفاق می افتد.

کلسیفیکاسیون‌ تاندون شانه از علت های شایع درد در ناحیه شانه است‌ که‌ به‌ دلیل‌ رسوب کلسیم در تاندون شانه رخ می دهد و دردی را در ناحیه مورد نظر ایجاد می نماید.

رسوب کردن کلسیم بیشتر در ناحیه روتاتور‌ کلاف شانه اتفاق می افتد و با انجام معاینه فیزیکی بدن و انجام تصویربرداری آن را تشخیص می دهند.

با تجمع کلسیم در ناحیه اتصال تاندون به استخوان و یا تاندونیت کلسیفیک به تاندون ها فشار وارد کرده و موجب تحریک شیمیایی در آن ناحیه می شود و درد زیادی را ایجاد می نماید.

با ‌رسوب کلسیم فضای میان روتاتور کاف و آکرومیون‌ کم شده و موجب تاثیرگذاری روی عملکرد آن می‌ شود.

نشانه های رسوب کلسیم و یا تاندونیت کلسیفیک در شانه

وجود تاندونیت کلسیفیک شانه به دو صورت در زندگی فرد مشکلاتی را ایجاد می کند:

موجب ضخیم شدن و فشرده سازی در ناحیه تاندون هایی که در زیر ساختار استخوان شانه در ناحیه باریک کار می کنند.

زمانی که تجمعات زیاد شوند، دیده می‌شوند و همراه با دردی شدید در زمان انجام حرکت های خاص است.

دوره حمله دردناک، زمانی رخ می دهد که انباشته شدن کلسیفیک از قسمت تاندون پخش شده و نوعی واکنش التهابی دردناک را ایجاد می نماید‌ به صورتی که درد بروز یافته غیر قابل تحمل بوده و در زمان استراحت و حرکت با فرد است.

از علائم ناشی از این عارضه می توان موارد زیر را بیان نمود:

• وجود دردی مزمن و یا ملایم در قسمت شانه به صورتی که گهگاهی افزایش می یابد.
• به دلیل رسوب کلسیم بالا بردن بازو ها با محدودیت مواجه می‌ شود.
• وجود دردی شدید و حاد که با التهاب همراه است.
• درد ایجاد شده در شانه با بالا بردن بازو ها و یا خوابیدن در قسمت وجود عارضه افزایش می یابد.
• وجود دردی از سر شانه تا قسمت وسط بازو و گاهی اوقات تا آرنج و گردن فرد
• ‌زیاد شدن درد در هنگام شب به صورتی که فرد را از خواب بیدار کند.
• وجود سفتی و سر و صدا در شانه
• وجود ضعف در ناحیه شانه
• کم شدن دامنه حرکتی شانه
• با لمس مفصل شانه در زمان حرکت صدایی شنیده شود.
• حساس شدن زیاد شانه در زمان لمس کردن و محدود شدن حرکات در همه جهت ها

انواع تاندونیت کلسیفیک شانه

تاندونیت کلسیفیک شانه دارای ۲ نوع است:

‌کلسیفیکاسیون دژنراتیو

هر چه سن بالا تر می رود خون جریان یافته به تاندون روتاتور کاف کم شده و تاندون ها ضعیف تر می شوند‌.

زمانی که تاندون ها ضعیف شوند به راحتی در اثر ضربه ای به شانه پاره می‌شوند.

بدن با ایجاد رسوبات کلسیمی در نواحی آسیب دیده تاندون ها موجب ترمیم آنها می‌ شود.

کلسیفیکاسیون واکنشی

با توجه به تحقیقات انجام شده کلسیفیکاسیون واکنشی در ۳ مرحله اتفاق می افتد:

• مرحله اول که مرحله تشکیل است، در این مرحله کلسیفیکاسیون که به رسوب بلور های کلسیم می گویند شروع شده و علائمی را به همراه ندارد.
• مرحله دوم که مرحله استراحت است، در این مرحله سلول های دفاعی رسوبات کلسیم را پوشش می دهند.
• مرحله سوم که مرحله جذب است‌.

در این مرحله بیماران علامت دار می باشند.

دلایل بروز تاندونیت کلسیفیک شانه

تاندونیت کلسیفیک شانه به دلایل مختلف رخ می دهد چون:

• وجود ساییدگی و یا پارگی تاندون شانه
• وجود تروما در ناحیه شانه
• سالخورده بودن شخص
• نداشتن تحرک کافی
• ابتلا به بیماری دیابت
• ابتلا به بیماری کم کاری تیروئید
• انجام دادن حرکت های ناگهانی و به صورت شدید
• داشتن استعداد ژنتیکی در جمع شدن کلسیم

تشخیص دادن تاندونیت کلسیفیک شانه

برای تشخیص تاندونیت کلسیفیک شانه باید ابتدا به پزشک مراجعه کرد و شرح حالی از وضعیت موجود ارائه داد.

پزشک ابتدا یک تاریخچه پزشکی دقیق می گیرد و علائم و نشانه های شما را بررسی می کند.

او ممکن است در مورد درد، سفتی، تورم، محدودیت دامنه حرکتی و سابقه آسیب به تاندون شما بپرسد.

پزشک معاینات فیزیکی و بالینی را انجام داده و برای اطمینان بیش‌تر از روش های تصویربرداری زیر استفاده می کند:

• انجام رادیوگرافی ساده
• انجام ام آر آی که در موارد مزمن و وجود پارگی تاندون روتاتور کاف و یا وجود شانه منجمد به کار گرفته می‌ شود.
• انجام دادن سونوگرافی
• تصویربرداری تشدید مغناطیسی
• توموگرافی کامپیوتری

تست های تشخیصی: در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش های تشخیصی دیگری را نیز تجویز کند، به عنوان مثال می توان از آزمایش خون برای بررسی سطح کلسیم و سایر نشانگرهای التهابی استفاده کرد.

بر اساس نتایج معاینه بالینی و تصویربرداری، پزشک می تواند تشخیص صحیح و برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

برخی از گزینه های درمانی شامل فیزیوتراپی، آرام بخش، تزریق موضعی، یا در موارد شدیدتر، جراحی است.

برنامه درمانی نهایی به ویژگی های شما و شرایط خاص شما بستگی دارد، بنابراین مهم است که با پزشک خود در مورد گزینه های درمانی خود صحبت کنید.

درمان تاندونیت کلسیفیک شانه

برای درمان کردن تاندونیت کلسیفیک شانه از روش های غیر جراحی و جراحی استفاده می کنند که به قرار زیر هستند:

راهکار های درمانی غیر جراحی

روش های درمان غیر جراحی عبارتند از:

• مصرف کردن دارو های ضد التهاب غیراستروئیدی که دارای قدرت مناسبی هستند مثل داروی دیکلوفناک.
• استفاده از گرما و سرما از طریق کمپرس گرم و سرد جهت تسکین دادن درد و کم کردن التهاب موجود
• انجام فیزیوتراپی با استفاده از جریان الکتریکی و به کار گیری ورزش و انجام حرکت هایی که موجب تقویت عضلات موجود در اطراف شانه می‌ شود.
• تزریق کردن داروی کورتیکواستروئید
• شاک ویو تراپی و یا ESWT که به صورت پرتوان و کم توان انجام می گیرد و برای این عارضه کم توان آن مناسب ترین است.
• استراحت کردن

در زمان درد زیاد، بازو را آویزان گذاشته و به شانه استراحت می دهند.

نباید طولانی مدت بی تحرک بود و برای کنترل درد باید تحرک داشت.

فیزیوتراپی

پزشک شما احتمالاً شما را به یک فیزیوتراپ یا کاردرمانگر ارجاع می دهد تا یک برنامه توانبخشی برای شما ایجاد کند.

در ابتدا، درمان بر تسکین درد و التهاب متمرکز خواهد بود. درمان ممکن است شامل یخ و گرما باشد.

درمانگر ممکن است از درمان با کمک اولتراسوند استفاده کند، نشان داده شده است که سونوگرافی در کاهش اندازه رسوبات کلسیم موثر است، به افراد در تسکین درد و بهبود عملکرد دست کمک می کند.

با این حال، برای بهترین نتایج، جلسات اولتراسوند درمانی باید به 24 جلسه در یک دوره 6 هفته ای افزایش یابد.

شاک ویو تراپی نوع جدیدی از درمان غیرجراحی است. در این روش از یک دستگاه برای ایجاد امواج مکانیکی یا امواج ضربه ای استفاده می شود که به ناحیه دردناک منتقل می شود.

بیماران معمولاً یک بار در هفته و تا 3 هفته تحت درمان قرار می گیرند.

تصور می‌ شود که این امواج در شکستن رسوبات کلسیم مؤثر بوده و جذب مجدد آن‌ها را برای بدن آسان‌تر می‌ کنند.

تحقیقات اخیر نشان داده است که این درمان می تواند درد و اندازه رسوبات کلسیم را کاهش دهد.

اولتراسوند درمانی

از طریق فرکانس بالا و موج های صوتی کریستال های کلسیم شکسته شده و روشی بدون درد است.

• انجام روش های جراحی که به دلایل زیر صورت می گیرد:
• داشتن دردی شدید و آزار دهنده
• داشتن علائم بیشتر از ۲ الی ۶ ماه
• پاسخ نگرفتن از به کارایی درمان های غیر جراحی

با توجه به آنها پزشک تشخیص می دهد که جراحی به صورت بازو یا بسته انجام شود.

در روش باز با ایجاد برشی در ناحیه رسوب کلسیم اقدام به خروج کریستال های کلسیم می کنند.

در روش جراحی آتروسکوپی با ایجاد برش های کوچک و وارد کردن ابزار های جراحی، اقدام به خروج رسوبات کلسیم می کنند.

تزریق استروئید

درمان تاندونیت کلسیفیک شانه با تزریق کورتیکواستروئید انجام می شود.

این روش به عنوان یکی از روش های غیرجراحی برای درمان رسوبات کلسیم در نواحی مختلف بدن مورد استفاده قرار می گیرد.

تزریق کورتیکواستروئید برای تسکین التهاب و درد، کاهش تجمع کلسیم و بهبود علائم و نشانه های رسوبات کلسیم انجام می شود.

این داروها مستقیماً در ناحیه آسیب دیده تزریق می شوند و به کاهش التهاب و آرامش بافت های اطراف کمک می کنند.

به طور معمول، تزریق کورتیکواستروئید توسط پزشک یا فیزیوتراپ انجام می شود.

روش تزریق و تعداد جلسات مورد نیاز به شدت و محل رسوب کلسیم، عوارض مرتبط با آن و وضعیت عمومی بیمار بستگی دارد، پزشک شما می تواند شما را راهنمایی کند و روش درمانی مناسب را تعیین کند.

یادآوری این نکته مهم است که تزریق کورتیکواستروئید ممکن است با عوارض و محدودیت هایی همراه باشد.

قبل از تصمیم گیری در مورد این روش درمانی، باید با پزشک خود در مورد مزایا، معایب و توصیه ها صحبت کنید تا تصمیم درمانی مناسبی برای شما اتخاذ شود.

درمان جراحی

درمان جراحی در موارد زیر ضروری است:

• درد شدید و آزاردهنده در طول فعالیت های روزانه.
• تداوم علائم برای بیش از 2 تا 6 ماه.
• عدم پاسخگویی به درمان های غیر جراحی

بسته به شدت تاندونیت کلسیفیک، تنها در 10 درصد موارد ممکن است نیاز به مداخله جراحی باشد.

این روش بسته به ترجیح پزشک و اندازه تاندونیت کلسیفیک به صورت باز یا بسته انجام می شود.

در جراحی های باز، برشی در ناحیه ای که رسوب کلسیم است ایجاد می شود و کریستال های کلسیم خارج می شوند.

در جراحی هایی که جراحی آرتروسکوپی ترجیح داده می شود، برش کوچکی در ناحیه مربوطه ایجاد می شود و رسوب کلسیمی که با پشتیبانی دوربین مشاهده می شود، با کمک ابزار جراحی برداشته می شود.

پس از جراحی، پزشک ممکن است پوشیدن بند برای مدتی برای حمایت یا محافظت از شانه را توصیه کند.

زمان بهبودی پس از جراحی به اندازه، محل و تعداد رسوبات کلسیم بستگی دارد و زمان بهبود در هر فردی متفاوت می باشد.

با این حال بیماران به طور کلی می توانند در عرض یک هفته پس از عمل به زندگی عادی خود بازگردند.

نکات پیشگیری از تاندونیت کلسیفیک شانه

با انجام ورزش و استفاده از دارو می توان این عارضه را درمان نمود.

زمانی که وجود آن موجب ایجاد بیماری های جدی شود باید از روش جراحی برای درمان استفاده کرد.

با استفاده از راهکار هایی می توان از بروز این عارضه تا حدودی پیشگیری کرد از جمله:

• باید از انجام هر فعالیتی که بار اضافه بر شانه وارد می کند خودداری کرد.
• در صورت حس درد و یا سوزشی در ناحیه شانه حین ورزش باید فورا آن حرکت را متوقف نمود.
• استفاده از فعالیت ها و برنامه های یکسان برای همه مناسب نیست و باید برای هر فرد برنامه ای متناسب با بدن خود ایجاد گردد.
• باید تمرینات گرم کردن در ابتدای ورزش و سرد کردن در انتهای ورزش را به خوبی انجام داد.
• باید محیط کاری موجود ارگونومیک باشد تا فرد برای طولانی مدت که بی تحرک است و حس راحتی داشت باشد.